مقایسه دوروش ارزشیابی بالینیOSCE و سنتی برمیزان رضایت دانشجویان پرستاری

چکیده مقدمه: ارزشیابی آخرین حلقه از فعالیت‌های آموزشی و تکمیل کننده فعالیت‌های معلمان است، و ارزیابی مهارت‌های بالینـی از مهمترین مواردارزشیابی دانشجویان پرستاری به شماررفته واصلاح آن رابطه مستقیم با ارتقا کیفیت اموزشی این نظام دارد. هدف: مقایسه‌ی دوروش ارزشیابی بالینی ساختاری عینی(Objective Structured Clinical Evaluation) و سنّتی برمیزان رضایت دانشجویان پرستاری بود. مواد وروش ها: دریک مطالعه مداخله ای کلیه دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی رشت، درمرکزآموزشی درمانی کودکان رشت، به طور تصادفی به دو گروه 30نفری تقسیم شدند.ارزشیابی بالینی در گروه اول به روش سنتی و درگروه دوم به روش OSCE صورت گرفت. سپس رضایت هردوگروه مورد سنجش قرارگرفت.ابزارگردآوری اطلاعات شامل چک لیست‌های مشاهده جهت ارزشیابی در9ایستگاه ،فرم ارزشیابی متداول دانشکده ونیز فرم رضایت سنجی در 6 حیطه بود. نتایج: در حیطه های منصفانه بودن روش ارزشیابی بالینی, مشابه بودن سوالات طرح شده در ارزشیابی با موارد بالینی موجود در بخش, منا سب بودن آزمون‌های تئوری و بالینی برای ارزشیابی نهایی, مناسب بودن زمان ارزشیابی عملی, امکان برگزاری ارزشیابی بالینی به روش‌های فوق در دانشکده های پرستاری بالاترین میزان رضایت دانشجویان ازنحوه ارزشیابی درحیطه های مختلف به گروه OSCE اختصاص داشت (p<0005) اما در حیطه مناسب بودن زمان لازم جهت برگزاری ارزشیابی نظری آزمون آماری تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نداد.به طور کلی، بالاترین میزان رضایت دانشجویان از نحوه ارزشیابی به گروه OSCEاختصاص داشت(P<0005) نتیجه‌گیری:روش OSCE بیش‌ازروشهای ارزشیابی‌بالینی‌متداول‌می‌تواند ارزشیابی مهارت‌های بالینی دانشجویان را مشخص سازد ‌و سبب‌ایجاد رضایت بیشتری در آنان ‌گردد.